Hayır Diyemeyen Yetişkinlerin Çocukluk Kökenleri

Hayır diyememek, birçok insanın yaşamında ilişkisel sorunlara yol açan temel bir

davranış örüntüsüdür. Pek çok kişi, başkalarını kırmamak, dışlanmamak ya da

sevilmeye devam etmek için istemediği durumlara 'evet' deme eğilimindedir.

Bu davranışın kökeni çoğu zaman çocuklukta yatar. Eğer bir çocuk, duyguları veya ihtiyaçları yok sayılarak büyütülmüşse, kendi sınırlarını fark etmeyi ve savunmayı öğrenemez. Örneğin, “Ama ben istemiyorum” dediğinde azar işiten ya da görmezden gelinen bir çocuk, ilerleyen yaşlarda da 'hayır' demenin tehlikeli olduğunu öğrenmiş olur.

Hayır diyememek şu şekillerde kendini gösterir:

- Kendi ihtiyaçlarını arka plana atmak

- Suçluluk hissiyle sınır koyamamak

- Başkasının onayını almaya bağımlı olmak

Bu davranış kalıbını dönüştürebilmek için öncelikle kişi, çocukluk inançlarını fark

etmelidir. “Hayır dersem bencil olurum” gibi içselleşmiş inançlar yeniden

yapılandırılabilir. Küçük adımlarla sınır koyma pratikleri yapmak (örneğin küçük ricaları kibarca reddetmek) bu dönüşümün ilk adımlarıdır.

Hayır diyebilmek, aslında kendine ve başkasına dürüst olmaktır. Sağlıklı ilişkilerin temeli de dürüstlük ve açıklıktır.